Als ik iemand zie eten, krijg ik spontaan trek. Tegenwoordig zie je overal eten. Van al dat lekkers loopt het water me in de mond. We worden op elke hoek van de straat verleid door snoep en snacks, maar ook door reclame op televisie, bij de kassa van de supermarkt, de schoolkantine en ga zo maar door. Eten is overal verkrijgbaar, veelal ongezond eten en ook nog eens goedkoper dan een gezond alternatief. We leven in een samenleving die ons continu verleidt tot (ongezond) eten. Dat vraagt nogal wat wilskracht om bewust juiste keuzes te maken.
Zien eten, doet eten
Ooghonger, zo heet het, als je ogen groter zijn dan je maag. Eten ziet er aantrekkelijk uit en daar krijg je spontaan honger, of eigenlijk lekkere trek, van. De lekkere trek wordt opgewekt door het zien of horen van eten. Zo las ik mijn zoon voor uit een boek over Kikker, waarin Varkentje heerlijke appeltaarten bakte. Toen het verhaaltje uit was, zei mijn zoon: “Nu heb ik ook zin in appeltaart”. Geef hem eens ongelijk. Vanaf jongs af aan moeten we al heel sterk in onze schoenen staan om al die verleidingen te weerstaan en gezonde keuzes te maken.
IJzersterke wilskracht
Zodra je eten ziet, is er een kans dat je het wil eten. Vooral eten dat jij erg lekker vindt. Als je iets super lekker vindt, is het moeilijk om er vanaf te blijven. Zeker als het binnen handbereik ligt. Waar komt het vandaan dat we trek krijgen van het zien van eten? Om die vraag te beantwoorden gaan we terug naar de oertijd. Vroeger was eten schaars. We moesten jagen voor ons eten en het was dus letterlijk pakken wat je maar pakken kan. Je wist namelijk niet wanneer je weer te eten had dus je moest altijd reserves hebben om te overleven. Nu is er eten in overvloed, terwijl ons oerbrein van nature is ingesteld op schaarste. Je brein brengt je dus eigenlijk op het idee dat je dat product nu graag wilt eten. En dan is het aan jou om daar aan toe te geven of niet. Die beslissing is aan jou.
Kinderen zijn de toekomst
In de tijd waarin we nu leven, worden we (ongemerkt) continu de ongezonde richting in geduwd. De keerzijde van onze welvaart zou je wel kunnen zeggen. Beweging is niet meer noodzakelijk, maar een optie. We reizen veelal met de auto en nemen automatisch de roltrap in plaats van de trap. Ook hoeven we nauwelijks tijd te besteden aan het bereiden van onze maaltijden, want er zijn tal van kant-en-klaar maaltijden te koop. Als tiener op de middelbare school gooide ik ook meer dan eens mijn boterhammen in de prullenbak om een broodje kroket te kopen. Lekker, goedkoop en makkelijk!
Tegenwoordig zijn er te veel kinderen ongezond te zwaar. Kinderen zijn niet hongeriger of luier geworden dan de kinderen vroeger. Ik ben van mening dat de samenleving waarin onze kinderen tegenwoordig opgroeien een grote rol speelt. Overal is immers (ongezond) eten te verkrijgen en we worden continu geprikkeld en verleid. Is die verantwoordelijkheid volledig aan de persoon zelf toe te wijzen of speelt de overheid ook een rol?
Om het tij te keren, is het nodig dat de leefomgeving uitnodigt tot gezond gedrag. Deze verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij de ouders, maar ook bij de overheid die door middel van wet- en regelgeving kan zorgen voor een gezondere leefomgeving. Denk bijvoorbeeld aan het voedingsaanbod op school, de beweegmogelijkheden in de omgeving en sportvoorzieningen dichtbij huis. Het sociale netwerk heeft invloed op wat, wanneer en hoe er wordt gegeten en bewogen, zowel in positieve als negatieve zin. Gelukkig heeft de overheid preventie hoog op de agenda staan en spant zich in om overgewicht tegen te gaan. Ook zullen we zelf ons best moeten doen om verleidingen te weerstaan. Een doeltreffende manier: zorg ervoor dat je de chocolade, koekjes, chips en andere snacks niet ziet. Of sterker nog: haal ze niet in huis!
The greatest wealth is health
Op de website van Rijksoverheid.nl vind je meer informatie over de maatregelen van de overheid tegen overgewicht. Lees hier meer over mijn leefstijl en mindset.
