Mijn ouders hebben altijd voor mij gezorgd, maar de laatste tijd besef ik mij dat het niet lang meer duurt voordat de rollen omdraaien. Ik merk dat mijn ouders ouder worden. En ouderdom komt met gebreken. Mijn ouders hebben het ene gezondheidsprobleem na het andere. Ze moeten vaak naar de dokter en zijn een stuk minder actief dan vroeger. Ook al beweren ze dat ze geen hulp nodig hebben, merk ik dat ze die hulp af en toe juist goed kunnen gebruiken.
Een nieuwe rolverdeling
Als mijn ouders mijn hulp toelaten, breng ik ze naar de dokter of haal ik een boodschap. Natuurlijk begrijp ik mijn ouders dat ze zoveel mogelijk zelf willen doen. Het is hun eer te na. Ze hebben goede en slechte tijden achter de rug en vinden trots dat ze geen hulp of zorg nodig hebben. Ik snap ook wel dat mijn vader er niet op zit te wachten dat ik een pak Tena Men voor hem haal in verband met incontinentie. Ik wil graag helpen, maar weet ook niet waar ik goed aan doe. Natuurlijk wil ik mijn ouders niet pushen om hulp te accepteren. En als ze straks nog meer zorg nodig hebben, vind ik dat ook best een uitdaging in combinatie met mijn gezin en werk. Ik heb vraagtekens over hoe ik om zal gaan met de nieuwe rolverdeling.
Van eenvoudige klusjes tot mantelzorg
In Nederland zijn veel mensen die langdurig voor iemand zorgen met wie zij een emotionele band hebben. Dit wordt mantelzorg genoemd en begint vaak met iets kleins, iets praktisch. Zoals bijvoorbeeld het halen van de zware boodschappen. En naarmate de tijd vordert, en daarmee ook de ziekte of het ouderdomsproces, neem je steeds meer zorgtaken over. Dat doe je uit liefde, plichtsbesef en/of een verantwoordelijkheidsgevoel. ‘Zij hebben immers ook voor mij gezorgd’, wordt vaak gedacht.
Wat mij moeilijk lijkt, is het gevoel in een spagaat te zitten. Zeker met ad hoc situaties als laatst, waarbij ik op twee plaatsen tegelijkertijd moet zijn. Mijn jongens wilden graag buitenspelen met hun vriendjes en mijn vader moest naar een doktersafspraak. Mijn jongens zijn nog te jong om alleen thuis te blijven, waardoor ze mee moesten naar het ziekenhuis met hun opa. Mijn ouders waren mij heel dankbaar, maar mijn kinderen waren boos. Het voelt voor mij alsof ik continu ergens te kort schiet.
Een extra stukje zekerheid
Mijn ouders willen zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen. Ze blijven het liefst in hun vertrouwde omgeving blijven met hun vertrouwde spulletjes. Dat begrijp ik, maar het moet natuurlijk wel veilig zijn. Hulpmiddelwereld.nl kan hierin bijdragen met middelen voor met dat extra stukje zekerheid voor de juiste zorg, zoals een toiletstoel, een wandbeugel of bedsteun.
Lees ook: Vitaal ouder worden is zo gek nog niet
Header: Pexels
