‘Hoe was het op school?‘ Als ik mijn zoons deze vraag stel, is negen van de tien keer het antwoord: goed. Natuurlijk vraag ik door, omdat ik graag wil weten wat er in mijn kinderen omgaat. Ik ben benieuwd naar hun dag en gevoelens. Maar dat lukt niet altijd even goed. Er zijn kinderen die uit zichzelf van alles vertellen, maar sommige kinderen hebben een gesloten karakter of kunnen zich moeilijk uiten. Ook heeft niet elk kind de behoefte om te praten over zijn of haar gevoelens.
Om het gesprek open te breken, heeft Stars of Empathy een prachtig spel ontwikkeld. Met dit spel gaan kinderen spelenderwijs aan de slag met gevoelens en gedachten. Door op jonge leeftijd te oefenen met het herkennen en praten over gevoelens, is het later niet zo moeilijk of nieuw. Samen met mijn jongens speelde ik dit bijzondere spel en in deze blog vertel ik je hoe wij dat hebben ervaren.
Ik heb nog niet gevraagd of mijn jongens zin hebben in een spelletje of ze zitten al aan tafel. Welk spel gaan we doen, mam? Mijn jongens zijn gek op het spelen van spelletjes. Het spel van Stars of Empathy is anders dan andere bordspellen. Het gaat namelijk niet om winnen of verliezen. Je kunt het spel zo lang spelen als dat je wilt. De adviesleeftijd van het spel is 7 tot en met 12 jaar, maar aangezien met name mijn zoon van zes jaar spelletjesfanaat is én al best aardig kan lezen, besluit ik toch het spel met beide jongens te spelen.
Spelenderwijs aan de slag met gevoelens en gedachten
Ik pak de speluitleg erbij, mijn kinderen vouwen het spelbord uit en grijpen naar hun favoriete kleur pion. We kunnen meteen van start gaan, want de speluitleg is kort en duidelijk. Er zijn slechts drie spelregels: “Laat elkaar uitpraten. Vertel persoonlijke dingen niet door aan anderen. Lach een ander nooit uit.” Het zijn belangrijke regels om een gevoel van veiligheid te creëren tussen de spelers van het spel, want door te praten over je gevoelens kun je je best kwetsbaar voelen en iedereen moet zich hier prettig bij voelen.
We zetten onze pionnen op het START veld. De andere velden op het spelbord bevatten:
- een afbeelding met kinderen;
- een uitroepteken;
- een vraagteken; of
- een wereldbol.
We bepalen samen wie er als eerste mag dobbelen. Gelukkig levert dat dit keer geen discussie op, mijn kinderen zijn vooral enthousiast om het spel te spelen. Mijn oudste zoon gooit de dobbelsteen en komt met zijn pion op een vraagteken. Mijn zoon pakt een kaart van de stapel vraagkaarten en leest hem hardop voor: “Hebben dieren dezelfde gevoelens als mensen?” Tja, daar moet hij even over nadenken. Hij komt tot de conclusie dat honden vooral veel spelen en mensen leergieriger zijn.
Zelf pak ik een kaart van de stapel gevoelskaarten. Het is de bedoeling dat ik het gevoel uitbeeld of omschrijf zonder het woord te gebruiken en mijn jongens raden. Er zitten kaarten tussen met een *. Deze kaarten zijn iets moeilijker. Voor mijn jongens zijn gevoelens als ‘machteloos, bezorgd en hoopvol’ nog te lastig. Gezien hun leeftijd is dat natuurlijk niet vreemd. Een volgende keer dat ik dit spel speel, haal ik de kaarten met * er tussenuit. En die kan ik weer toevoegen als ze wat ouder zijn.
Mam, ik sta op een uitroepteken hè? Dit betekent een opdracht uitvoeren. Mijn zoon pakt een kaart van de stapel opdrachtkaarten en begint te lezen: Geef iemand rechts van je een compliment. Ben ik even blij dat ik rechts van hem zit. ‘Mama, je hebt mooie kleding aan.’
Onze ervaringen
Al langer vraag ik mij af waarom kinderen wel gymles op school hebben, maar er weinig aandacht is voor gevoelens en gedachten. Wat is er nou belangrijker dan dat kinderen lekker in hun vel zitten en veerkrachtig zijn. Ik denk dat het een belangrijke voorwaarde is om te groeien en positief in het leven te staan. Door gevoelens en gedachten bespreekbaar te maken, hoop ik dat mijn kinderen zich thuis veilig voelen om zichzelf te zijn en gevoelens durven te uiten. Maar om mijn kinderen rond de tafel te krijgen voor een goed gesprek, vind ik best lastig. Ik besef me goed dat ik als ouder een functie als rolmodel heb. Als ik open ben over mijn gevoelens zijn mijn kinderen dat misschien ook.
Om het gesprek over gevoelens en gedachten op een ongedwongen manier op gang te brengen, is het spel Stars of Empathy ontzettend waardevol. Ik probeer mijn kinderen zelf na te laten denken over een antwoord op de vragen. Het is een leuke manier om te ontdekken hoe mijn kinderen over bepaalde dingen denken of welke gevoelens ze hebben. Het spel biedt ook een opening voor gesprekken die anders niet snel plaats zouden vinden. Want na het beantwoorden van de vraag praat ik graag nog even verder met de jongens om dingen uit te leggen of samen na te denken over andere ideeën.
‘Hoe vonden jullie dit spel?’ Ik ben zelf heel enthousiast over dit spel, maar ook benieuwd hoe mijn jongens het hebben ervaren. ‘Niet leuk mama, super leuk!’ Ik ben heel benieuwd of de basisschool waar mijn jongens naar school gaan dit spel kennen. Volgens mij is dit spel ook bijzonder geschikt voor basisscholen, opvoedcoaches en educatieve projecten.
