Met walging keek ik naar mijn lijf in de spiegel. Het liefste keek ik niet eens. Ik vond het te confronterend. Ontzettend boos op mezelf was ik, dat ik het zover had laten komen. ‘Als ik tien kilo afval en slank ben, dan ben ik vast gelukkig’, dacht ik altijd. Uit haat begon ik het ene na het andere dieet en ging ik als een gek sporten. Ik schoof alles aan de kant voor mijn ultieme afvalpoging. De kilo’s vlogen er af en mijn lichaam veranderde, maar mijn gevoel van onvrede bleef. Bij de minste of geringste tegenslag liet ik me uit het veld slaan. En uiteindelijk was ik terug bij af, of eigenlijk nog verder van huis.
Durf jij jezelf eerlijk in de spiegel aan te kijken?
Voorheen stak ik liever mijn kop in het zand en heb ik heel wat geklaagd en gezeurd. Maar nu kwam het besef dat ik het anders moest aanpakken. Die verandering komt helaas niet Dit keer vroeg ik mezelf om eerlijk te zijn naar mezelf en stelde ik mezelf kritische vragen. Hoe wil ik me graag voelen? En hoe wil ik in het leven staan? Ben ik bereid om moeite te doen?
Een verandering komt niet aanwaaien en komt ook niet gezellig naast je op de bank zitten. Het vraagt om een actieve houding en zelfinzicht. Durf je jezelf eerlijk in de spiegel aan te kijken? Geloof me, dat kan behoorlijk confronterend zijn. Door mezelf te confronteren, besefte me dat ik aan het roer sta van mijn leven. De keuze is aan mij. Ik beslis waar ik aandacht aan besteed. Zo wakkerde ik mijn intrinsieke motivatie aan. Niet zomaar iets willen en vervolgens je schouders ophalen als het even tegenzit, maar een ijzersterke wil en vechterslust om het beste uit jezelf te halen.
Lees meer over intrinsieke motivatie
Negatief denken is makkelijk, maar het was een soort standaard modus voor me. Elke keer als ik mezelf betrapte op een negatieve gedachte moest ik van mezelf positieve dingen benoemen. Net alsof ik een andere bril opzette, een roze welteverstaan, om alles wat zonniger te bekijken. Als ik ’s ochtends in de spiegel keek, forceerde ik complimentjes. Ik was eraan gewend geraakt om mezelf met de grond gelijk te maken. In het begin moest ik me forceren om positieve dingen over mezelf op te noemen. Maar eerlijk is eerlijk, oefening baart kunst. Het is de kracht van de herhaling om het zo maar te zeggen, want op een gegeven moment ging ik erin geloven. Door die focus op mindset en zelfliefde leerde ik mezelf nog beter kennen en groeide mijn zelfvertrouwen. Uit liefde voor mezelf wilde ik beter gaan zorgen voor mijn lijf en zo ben ik gezonder gaan eten en meer gaan bewegen.
Een flinke dosis zelfliefde
Veranderen kost tijd en bereik je niet van de één op andere dag. Het vraagt tijd en moeite, iedere dag. Misschien lees je dit nu, terwijl je midden in de tropenjaren zit en het hartstikke druk hebt. Dan vraag je je wellicht af waar ik toch als die energie vandaan haal. Vergeet dan niet dat ik pas in staat was om hiermee aan de slag te gaan toen mijn jongste zoon drie jaar was. Eerder kon ik het niet opbrengen en stond ik op de overleefstand. Al wil je nog zo graag, je kunt niet alles tegelijk. Accepteer dat en wees een beetje lief voor jezelf. Zodra je je situatie accepteert, zul je open staan om te kijken waar je wel invloed op hebt en wat je kunt doen.
Geen leefstijl is hetzelfde en het blijft een zoektocht. Sta ervoor open om nieuwe dingen uit te proberen en te onderzoeken wat bij jou past. Wees wat minder streng voor jezelf. Besef je dat je een keuze hebt. Je kiest ervoor om de situatie van een zonnige kant te bekijken. We zijn niet allemaal geboren met het positiviteitsgen, maar dat betekent niet dat je het daarbij moet laten zitten. Groei elke dag door je te focussen op lichtpuntjes, dankbaarheid en een flinke dosis zelfliefde.
